«Մենք ոչ թե Թուրքիայից հողեր ենք պահանջում, այլ պահանջում ենք, որ Թուրքիան վերջ դնի ՀՀ-ի տարածքի մի մասի անօրինական բռ նազավթմանը.
Սերգեյ Լավրով
Ինչ վերաբերում է Թուրքիայի հանդեպ հողային պահանջներ ունենալուն, ուրեմն եթե խնդրին տանք ճշգրիտ իրավական ձևակերպում (legal definition), ուրեմն մենք ոչ թե Թուրքիայից հողեր ենք պահանջում, այլ պահանջում ենք, որ Թուրքիան վերջ դնի ՀՀ-ի տարածքի մի մասի անօրինական բռ նազավթմանը: Այդ տարածքը որոշվում է ոչ թե
պատմությունով, այլ տարածքի հանդեպ առկա օրինական՝ հայկական տիտղոսով: Այսպես, նախկին Օսմանյան կայսրության Վանի, Բիթլիսի, Էրզրումի ու Տրապիզոնի նահանգների՝ համապատասխանաբար 63%, 66%, 100% և 75% տարածքը de jure պատկանում է ՀՀ-ի ոչ թե այն պատճառով, որ
դրանք եղել են «պատմական հայկական հողեր» կամ ցեղաս պանություն է եղել, այլ քանի որ դրանք, չնայած Թուրքիայի կողմից դրանց 1920թվականի բռնազավթմանը, մինչ օրս կրում են ՀՀ-ի իրավական տիտղոսը: Տիտղոս, որը նախ 1920 թվականի ապրիլի քսանվեցին ավելի քան հիսուն երկրների անունից ճանաչել են
Մեծ Բրիտանիան, Ֆրանսիան և Իտալիան, ուրեմն ԱՄՆ մեծ կնիքով (The Great Seal of the United States) և նախագահ Վիլսոնի ստորագրությամբ վերահաստատվել և ուժի մեջ է մտել 1920 թվականին. նոյեմբերի 22-ին, իսկ հետո վերահաստատվել է Լոզանի՝ 1923թվականի հուլիսի 24-ի պայմանագրի 16-րդ հոդվածով: Սերգեյ Լավրով
